Leestijd: 6 minuten

19 april 2023

Nederlandse tekst behorende bij de presentatie : safeskiescleanwaterwi.org

video: youtube.com

Mijn naam is Rosanne Greco.

Ik ben een gepensioneerd luchtmacht kolonel, maar dat ben ik niet altijd geweest. Ik ben geboren als dochter van een mijnwerker in Scranton, Pennsylvania, waar mijn vader in de kolenmijnen werkte. Op twaalfjarige leeftijd ging ik het klooster in. Na 6,5 jaar verliet ik het klooster en sloot ik mij aan bij de Amerikaanse luchtmacht, waar ik bijna 30 jaar actief heb gediend. Ik had toegang tot zeer geheime beveiligingsmachtigingen.

Gedurende mijn hele carrière was ik een strategisch inlichtingenofficier, gespecialiseerd in kernwapens, met name lange afstand strategische kernwapens. Ik was ook een onderhandelaar op het gebied van wapenbeheersing en maakte deel uit van de delegatie bij de START-onderhandelingen (Strategic Arms Reduction Talks) in Genève, Zwitserland, met de Sovjet-Unie. Wij hebben dat verdrag ondertekend, dat helaas onlangs is opgezegd, maar het heeft wel geleid tot de vermindering van duizenden kernwapens. Na mijn pensionering bij de luchtmacht verhuisde ik naar South Burlington, Vermont, waar ik momenteel woon. Een paar jaar later werd ik gekozen in de gemeenteraad en het jaar daarop werd ik voorzitter van de gemeenteraad. Dit brengt mij bij de F-35.

Toen ik in de gemeenteraad zat, waren de inwoners al op de hoogte gesteld dat de luchtmacht overwoog om hun nieuwste vijfde generatie jachtbommenwerper, de F-35, te stationeren bij de Vermont Air National Guard, geografisch gelegen in South Burlington. De basis ligt aan de andere kant van het commerciële gedeelte van de internationale luchthaven van Burlington. Wij hebben één landingsbaan en de luchthaven en de landingsbaan doorkruisen South Burlington, met nog twee andere kleine gemeenten aan weerszijden.

De inwoners waren geïnformeerd dat de F-35 erg luid zou zijn en maakten zich zorgen. Ze kwamen naar de gemeenteraad voor hulp. Als gepensioneerd militair officier was ik in eerste instantie niet bezorgd over het geluid. Ik dacht destijds dat er veel ophef werd gemaakt over een klein beetje lawaai. Maar ik beloofde mijn kiezers dat ik het zou onderzoeken. In maart 2012 publiceerde de luchtmacht hun Milieu-effectrapportage (MER), waarin de gevolgen van deze beslissing werden uiteengezet in 15 verschillende categorieën. Het document omvatte ongeveer 6000 pagina’s. Ik las het, en op dat moment had ik het vermoeden dat ik misschien de enige was die dat deed.

In negen van de vijftien categorieën, variërend van milieu-impact, zoals vervuiling, tot vastgoedwaarden, crash gevaren en de impact op minderheden en mensen met een laag inkomen, werd aangetoond dat de F-35 niet thuishoort in een woonwijk. Indien ergens gestationeerd, zou het op een actieve luchtmachtbasis moeten zijn, die meestal in afgelegen gebieden ligt. Maar het hoorde zeker niet thuis in South Burlington, Vermont.

Ik begon erover te praten en dacht dat als de besluitvormers – en in werkelijkheid zijn dat senior leden van onze politieke partijen, onze senatoren en hoge functionarissen binnen de luchtmacht – deze feiten kenden, ze vanzelfsprekend tot de conclusie zouden komen dat deze gevechtsvliegtuigen niet thuishoren in een dichtbevolkt gebied. Ik was naïef om te denken dat ze de feiten zouden volgen. Dat deden ze niet. Uiteindelijk werd besloten om de F-35 in South Burlington, Vermont, te stationeren.

Dat brengt mij bij waar we nu staan en wat mensen in Madison, Wisconsin mogelijk te wachten staat. Eigen toevoeging: dit is wat mensen in een straal rond 15 km vliegveld Eelde te wachten staat.

De luchtmacht begon de F-35's in september 2019 naar onze regio te brengen. Ze arriveerden verspreid over meerdere maanden, een paar vliegtuigen tegelijk. De luchtmacht had in de MER aangegeven dat de F-35 aanzienlijk luider zou zijn dan het vervangen toestel, de F-16. En ze hadden gelijk. Decibelniveaus zijn misschien moeilijk te begrijpen, maar de luchtmacht gaf aan dat de toename van decibels de F-35 vier keer luider zou laten klinken dan de F-16. En opnieuw hadden ze gelijk. Mensen vragen vaak: "Hoe klinkt het?" "Hoe erg is het?" De luchtmacht definieert geluid als "ongewenst geluid". Geluid is subjectief: sommige mensen raken geïrriteerd, anderen ervaren fysieke pijn, terwijl sommigen ervan genieten. Maar de emotionele reactie is iets anders dan de fysieke impact van geluidstrillingen op het menselijk lichaam.

Wat ik in de MER ontdekte, veranderde mijn mening volledig over de plaatsing van de F-35 in South Burlington. Wetenschappelijk onderzoek, waarnaar de luchtmacht in hun rapport verwees, toonde aan dat geluid op het decibelniveau van de F-35 fysieke schade toebrengt aan onze interne organen. Net als roken voel je de schade niet meteen, maar het gebeurt wel.

Een van de meest verontrustende bevindingen was de schade aan kinderen, vooral baby's. Kinderen hebben kleinere lichamen en hun interne organen kunnen deze trillingen minder goed verdragen. Studies toonden aan dat kinderen die in lawaaierige gebieden wonen, cognitieve achteruitgang ondervinden, waardoor hun leervermogen wordt aangetast – soms voor het leven. Dit soort schade verschijnt niet onmiddellijk, maar bouwt zich op in de loop van de tijd. Op dit moment zien we in Burlington nog geen directe effecten, maar er zijn ook nog geen studies uitgevoerd. De F-35 vliegt minder vaak dan de F-16, die betrouwbaarder was. Maar vanwege de cumulatieve aard van de schade is het mogelijk nog te vroeg om de impact te zien.

Een ander groot verschil tussen de F-35 en de F-16 is hun betrouwbaarheid. De F-35 presteert ondermaats en is ver achter op schema. Het toestel heeft miljoenen regels softwarecode die nog steeds niet volledig zijn geïntegreerd. Er zijn zelfs testrondes geweest waarin de F-16 beter presteerde dan de F-35. Tot slot is er de kwestie van kernwapens. De luchtmacht heeft besloten dat de F-35 een nucleaire bommenwerper wordt en een speciaal ontworpen kernbom zal dragen. Dit maakt elke basis met F-35’s een hoger prioriteit doelwit. Bovendien is de F-35 het enige nucleaire wapensysteem dat door slechts één persoon kan worden bediend, in tegenstelling tot andere systemen die minimaal twee operators vereisen.

Dan komt de vraag: "Kun je van de F-35 afkomen als deze al is gestationeerd?" Het antwoord is ja. Het is niet alleen theoretisch mogelijk, maar er zijn meerdere precedenten van staten die een ander militair systeem hebben gekregen omdat hun senator dit verzocht. Ons leger wordt gecontroleerd door burgers, en het uiteindelijke gezag ligt bij het Congres. Als een senator een verandering aanvraagt, krijgt hij of zij die vrijwel altijd. Er zijn staten waar de luchtmacht gehoor heeft gegeven aan dergelijke verzoeken en andere missies of vliegtuigen heeft toegewezen. Het kan opnieuw gebeuren, maar het vereist politieke actie. Dat is een brede samenvatting van de kwestie rond de F-35. Er valt nog veel meer te zeggen, maar ik hoop dat dit een duidelijk beeld geeft van de situatie.